Belastinginkomsten tweede verblijven Kust bijna verdubbeld op 10 jaar tijd

Sinds 2006 zijn de inkomsten van de belastingen op tweede verblijven in de kustgemeenten met 87% gestegen, van 35,4 naar 66,3 miljoen euro. Dat is bijna een verdubbeling op amper tien jaar tijd, zo blijkt uit een analyse van de Confederatie van Immoberoepen (CIB Vlaanderen). De gemeenten hebben de tarieven stelselmatig verhoogd: zo betaalt een tweede verblijver in Oostende sinds 2011 1.000 euro per jaar (tariefverhoging met 54%). Dergelijke tarieven dreigen tweede verblijvers weg te jagen. Die dragen nochtans jaarlijks 1,1 miljard bij tot de kusteconomie.

De voorbije jaren richten heel wat kustgemeenten voor hun inkomsten vooral hun pijlen op de tweede verblijven aan de Kust. Vandaag zijn er dat zo’n 105.000. Onderzoek van Westtoer illustreerde enkele weken terug het economisch belang van die 105.000 tweede verblijven. In totaal spenderen de tweede verblijvers jaarlijks 1,1 miljard euro aan de Kust. De kustgemeenten kunnen er dus alleen maar wel bij varen om tweede verblijvers aan te trekken.

“Maar: in heel wat kustgemeenten stijgen de belastingtarieven op tweede verblijven jaar na jaar, waardoor ook de inkomsten logischerwijs sterk toenemen. Deze hoge belastingen dreigen de tweede verblijvers weg te jagen, terwijl de kustgemeenten deze groep net zouden moeten koesteren,” stelt CIB Vlaanderen. Als sectorvertegenwoordiger voor de toeristische verhuurkantoren dringt CIB Vlaanderen aan op een gematigder fiscaal beleid ten opzichte van de tweede verblijvers, om de Kust zo voldoende aantrekkelijk te houden.

Wanneer we de provinciehoofdstad Brugge buiten beschouwing laten, blijkt dat sinds 2006 de inkomsten uit de belastingen op tweede verblijven aan de Kust met 87% zijn gestegen. Een schril contrast met de opbrengsten uit de aanvullende personenbelasting die ‘maar’ met 16,5% zijn toegenomen. Tussen 2006 en 2015 brachten de belastingen op tweede verblijven zo 31 miljoen euro extra in het laatje, goed voor bijna een verdubbeling op tien jaar tijd. De aanvullende personenbelasting leverde iets meer dan 4 miljoen euro extra op. “De eigen inwoners worden dus ontzien en de lasten komen bij de tweede verblijvers te liggen,” aldus CIB Vlaanderen.

De opbrengsten van de gemeentelijke belastingen op tweede verblijven vertegenwoordigen ca. 21% van de totale inkomsten van de kustgemeenten. Het aandeel van de aanvullende personenbelasting is ca. 10%. Uiteraard zien we hier wel wat verschillen tussen de kustgemeenten onderling. In De Panne, Knokke-Heist en Koksijde wordt traditioneel geen aanvullende personenbelasting geheven, waardoor een groter percentage van de inkomsten gehaald moet worden bij de tweede verblijvers (tot 29% in Koksijde). Nieuwpoort spant echter de kroon: hier spruit 36% van de totale belastingopbrengst voort uit de belasting op tweede verblijven.

Belangrijkste reden voor de stijgende opbrengsten is de aanhoudende stijging van de belastingtarieven op tweede verblijven in quasi alle kustgemeenten. Het maximumtarief dat gemeenten mogen heffen op tweede verblijvers werd in 2011 opgetrokken van 650 euro naar 1000 euro. Het meest sprekende voorbeeld is de stad Oostende waar het tarief onmiddellijk werd verhoogd naar het nieuwe maximum (tariefverhoging met 54%). De meeste andere kustgemeenten volgden het voorbeeld van Oostende. Met uitzondering van Middelkerke liggen de tarieven er vandaag hoger dan de vorige grens van 650 euro. Blankenberge, Bredene, Knokke, Heist, Koksijde en Nieuwpoort voorzien in 2017 verdere automatische verhogingen van de tarieven. De tweede verblijvers blijven zo in de vuurlinie liggen.

Voor het heffen van die belasting op tweede verblijven wordt overigens geen rekening gehouden met de grootte en de waarde van het tweede verblijf. Wie een studio bezit van 80.000 euro betaalt in Oostende 1.000 euro belasting op z'n tweede verblijf, evenveel als de eigenaar die vorig jaar een penthouse kocht van 2 miljoen euro. Alleen in De Panne, Koksijde, Middelkerke en Nieuwpoort wordt het tarief gedifferentieerd naargelang het woningtype en/of de oppervlakte van het tweede verblijf. Globaal genomen zijn de tarieven verreweg het redelijkst in Middelkerke en De Haan. Afhankelijk van het woningtype of de locatie betaal je daar 500 of 600 euro. Dit zijn ook de gemeenten die hun tarieven onveranderd laten en dus rechtszekerheid bieden aan de tweede verblijver.